Evolutionair verband lichaamsbeweging en ouderdomsziekten

In Trends in Neurosciences verscheen deze maand een artikel over het evolutionaire verband tussen lichaamsbeweging en levensduur. Het bewegingsgedrag van onze voorouders biedt wellicht nieuwe mogelijkheden voor de preventie en behandeling van alzheimer en andere leeftijdsgerelateerde aandoeningen.

De onderzoekers stellen dat Homo sapiens twee miljoen jaar geleden zijn aapachtige bestaan verruilde voor een actief leven als jager-verzamelaar. Vanaf dat moment begon de levensduur toe te nemen. Tegelijk ontwikkelde zich het ApoE4-gen. Dit gen wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op alzheimer en hart- en vaatziekten. Hoe kon de levensduur desondanks toenemen?

Wellicht is lichaamsbeweging de missing link. Om aan voedsel te komen moesten jagers-verzamelaars regelmatig lange afstanden afleggen. Volgens de onderzoekers zou lichaamsbeweging kunnen compenseren voor de negatieve invloed van het gen voor alzheimer en hart- en vaatziekten.

"Als we naar onze voorouders kijken, zijn we echte duuratleten. Dat we sinds kort een sedentaire levensstijl hebben, kan tot omstandigheden hebben geleid waaronder het ApoE4-gen een probleem voor ons is geworden. Eerder was dat niet zo."

Het onderzoek bundelt inzichten uit de antropologie, neuroradiologie en neurowetenschappen, vakgebieden die normaal niet met elkaar samenwerken. Hierin ligt volgens de onderzoekers de sleutel tot nieuwe (preventieve) behandelingen voor alzheimer en andere leeftijdsgerelateerde aandoeningen.

Bron
Raichlen D.A., Alexander G.E., Exercise, APOE genotype, and the evolution of the human lifespan, Trends in Neurosciences, Volume 37, Issue 5, May 2014, Pages 247-255